Het is gedaan...
Door: Tom en Dorien
Blijf op de hoogte en volg Tom Cleiren
20 Februari 2013 | Thailand, Bangkok
Na Ko Pha Ngan trokken we naar het noordelijkere en iets kleinere Ko Tao waar we nog een laatste keer van de paradijslijkheid konden genieten. We nestelden ons onder de zon met een cocktail op het strand, aanschouwden de zonsondergang vanop ons terras van onze bungalow op de heuvelrand en gingen nog een laatste keer duiken. Onze laatste duik was niet enkel met de gebruikelijke faunapracht, maar ditmaal zwommen we ook vlak naast de grootste waterschildpad die we ooit al zagen. Een schoon afscheid van de prachtige Aziatische wateren.
Nadien begonnen we aan de afronding van onze reis. We namen de ferry en de bus naar onze laatste halte, Bangkok.
De vorige keer dat we hier arriveerden, konden we niet snel genoeg de versmachtende drukte ontvluchten. Maar deze keer konden we er wél van genieten.
We bezochten de Wat Poh met de immense liggende Boeddha, vaarden over de klongs (een romantische ziel zou het het Venetië van het Oosten durven noemen), Dorien ging helemaal los in de vele gadget- en parelwinkeltjes in China Town en Tom liet zich een driedelig pak aanmeten door de kleermaker die vroeger Chirac ook van kostuums voorzag.
De drukte en de stank van de stad waren zeker nog niet verdwenen, maar ditmaal ontdekten we wel haar mooiere kant.
Na 5 maanden en 5 landen zit onze honeymoon er zo goed als op.
Momenteel zitten we in de luchthaven te wachten op onze nachtvlucht, eindbestemming Beirechoem.
Aan alle mooie liedjes komt een eind. Of zoals de Duitsers het zeggen: "Alles hat ein Ende, nür ein Wurst hat zwei". Ook onze huwelijksreis is daar niet vreemd aan.
Terug naar 't stad betekent ook een aantal aanpassingen voor ons.
*Zo gaan we terug in de tijd. Meer bepaald 543 jaar en 6u, aangezien het in Thailand reeds het jaar 2556 is.
* We gaan moeten oppassen wat we luidop zeggen, nu de mensen ons allemaal terug kunnen verstaan.
* De komende paar maanden geen shorten, marcellekes of teensletsen meer. Sjaals, mutsen en een suppuleke zullen boven gehaald moeten worden. Ook zal het een na lange tijd een weerzien worden met onze eigen adem.
* Na 5 maanden aan de verkeerde kant gereden te hebben, zullen we moeten wennen aan het rechts rijden.
* Niet meer leven uit een rugzak, maar een volwaardige kast.
* Geen gaten in de grond meer of met emmers water doorspoelen, maar een volwaardige porseleinen pot.
* 's Avonds niet door duizenden muggen aangevallen worden.
Tot slot, een aantal dingen zullen we nooit vergeten van onze trip. Onze toppers:
*Het resortje in Pemuteran, Bali. Na bijna 2 dagen op een schammele bus en een nacht in een gore, beschimmelde kamer geslapen te hebben, lieten we ons even verwennen. Eten onder de palmbomen op het strand, snorkelen tussen de koralen en steeds op je wenken bediend worden. En dat allemaal voor 50 euro per nacht, voor ons beiden.
* De verlaten strandjes in Kuta Lombok. Baaien van 2-3km lang, witte stranden, blauwe zee en niemand buiten ons tweetjes.
* De tocht naar de watervallen van de Rinjaniberg. Eerst via de terrasbouw door de rijstvelden om aan de watervallen van enkele tientallen meters hoog te eindigen. Even zwemmen onder de goedkeurende blik van een hoop aapjes in het nabijgelegen regenwoud.
* De zonsondergang op Nusa Lembongan. Geen postkaart die aan dat beeld kan tippen.
* 's Ochtends wakker worden met skippy en zijn vriendjes in een nationaal park in Ozzy. Of samen met skippy een strandwandeling maken.
* De wildlife in Australië. Kangoeroes, koala's, krokodillen, cassowaries, kaketoes, slangen... Alles springt, kruipt of vliegt daar in het rond. En alle beesten zijn daar gróót. Ook de spinnen.
* In feite élk nationaal park in Australië. Rijden in een campervan van het éne naar het andere. Soms gigantische watervallen, immense bergen of rotsen, verre uitzichten, verlaten stranden,... De natuur stelde ons nooit teleur.
* Frazer Island met zijn superfijn zand. Tom die daar met een 4x4 zich kon uitleven als rallyepiloot. Gaan zwemmen in Lake McKenzie met het zuiverste water op aarde.
* De Great Ocean Road. Rijden langs een kronkelweg voor uren en uren, vlak naast de kliffen.
* Voor Tom de skydive. 14.000 voet hoog uit een klein sportvliegtuigje springen om dan 60 seconden vrije val te ondergaan.
* Op audiëntie gaan bij de Thaise monnik Pong. Een wijze man die alleen in zijn klooster woont, vlak buiten Chiang Khan. Hij bracht ons de beginselen van het boeddhisme bij en en passant deelde hij zijn pacifistische wereldvisie. Pong bleek achteraf bekeken niet zo wereldvreemd, met dank aan zijn laptop en YouTube, zoals hij zelf grapte.
* The long and winding road to Pai, op een scooter. 98 km en 762 bochten (naar het schijnt) puur rijplezier.
In feite, zo gesteld waren er maar enkele dieptepunten. Meer bepaald onze duikervaringen. Duiken tot 18m is dan ook niet bepaald ondiep te noemen.
Het was een huwelijksreis om nooit te vergeten.
We kunnen dan ook niet wachten tot de eerste jubilee!
Nadien begonnen we aan de afronding van onze reis. We namen de ferry en de bus naar onze laatste halte, Bangkok.
De vorige keer dat we hier arriveerden, konden we niet snel genoeg de versmachtende drukte ontvluchten. Maar deze keer konden we er wél van genieten.
We bezochten de Wat Poh met de immense liggende Boeddha, vaarden over de klongs (een romantische ziel zou het het Venetië van het Oosten durven noemen), Dorien ging helemaal los in de vele gadget- en parelwinkeltjes in China Town en Tom liet zich een driedelig pak aanmeten door de kleermaker die vroeger Chirac ook van kostuums voorzag.
De drukte en de stank van de stad waren zeker nog niet verdwenen, maar ditmaal ontdekten we wel haar mooiere kant.
Na 5 maanden en 5 landen zit onze honeymoon er zo goed als op.
Momenteel zitten we in de luchthaven te wachten op onze nachtvlucht, eindbestemming Beirechoem.
Aan alle mooie liedjes komt een eind. Of zoals de Duitsers het zeggen: "Alles hat ein Ende, nür ein Wurst hat zwei". Ook onze huwelijksreis is daar niet vreemd aan.
Terug naar 't stad betekent ook een aantal aanpassingen voor ons.
*Zo gaan we terug in de tijd. Meer bepaald 543 jaar en 6u, aangezien het in Thailand reeds het jaar 2556 is.
* We gaan moeten oppassen wat we luidop zeggen, nu de mensen ons allemaal terug kunnen verstaan.
* De komende paar maanden geen shorten, marcellekes of teensletsen meer. Sjaals, mutsen en een suppuleke zullen boven gehaald moeten worden. Ook zal het een na lange tijd een weerzien worden met onze eigen adem.
* Na 5 maanden aan de verkeerde kant gereden te hebben, zullen we moeten wennen aan het rechts rijden.
* Niet meer leven uit een rugzak, maar een volwaardige kast.
* Geen gaten in de grond meer of met emmers water doorspoelen, maar een volwaardige porseleinen pot.
* 's Avonds niet door duizenden muggen aangevallen worden.
Tot slot, een aantal dingen zullen we nooit vergeten van onze trip. Onze toppers:
*Het resortje in Pemuteran, Bali. Na bijna 2 dagen op een schammele bus en een nacht in een gore, beschimmelde kamer geslapen te hebben, lieten we ons even verwennen. Eten onder de palmbomen op het strand, snorkelen tussen de koralen en steeds op je wenken bediend worden. En dat allemaal voor 50 euro per nacht, voor ons beiden.
* De verlaten strandjes in Kuta Lombok. Baaien van 2-3km lang, witte stranden, blauwe zee en niemand buiten ons tweetjes.
* De tocht naar de watervallen van de Rinjaniberg. Eerst via de terrasbouw door de rijstvelden om aan de watervallen van enkele tientallen meters hoog te eindigen. Even zwemmen onder de goedkeurende blik van een hoop aapjes in het nabijgelegen regenwoud.
* De zonsondergang op Nusa Lembongan. Geen postkaart die aan dat beeld kan tippen.
* 's Ochtends wakker worden met skippy en zijn vriendjes in een nationaal park in Ozzy. Of samen met skippy een strandwandeling maken.
* De wildlife in Australië. Kangoeroes, koala's, krokodillen, cassowaries, kaketoes, slangen... Alles springt, kruipt of vliegt daar in het rond. En alle beesten zijn daar gróót. Ook de spinnen.
* In feite élk nationaal park in Australië. Rijden in een campervan van het éne naar het andere. Soms gigantische watervallen, immense bergen of rotsen, verre uitzichten, verlaten stranden,... De natuur stelde ons nooit teleur.
* Frazer Island met zijn superfijn zand. Tom die daar met een 4x4 zich kon uitleven als rallyepiloot. Gaan zwemmen in Lake McKenzie met het zuiverste water op aarde.
* De Great Ocean Road. Rijden langs een kronkelweg voor uren en uren, vlak naast de kliffen.
* Voor Tom de skydive. 14.000 voet hoog uit een klein sportvliegtuigje springen om dan 60 seconden vrije val te ondergaan.
* Op audiëntie gaan bij de Thaise monnik Pong. Een wijze man die alleen in zijn klooster woont, vlak buiten Chiang Khan. Hij bracht ons de beginselen van het boeddhisme bij en en passant deelde hij zijn pacifistische wereldvisie. Pong bleek achteraf bekeken niet zo wereldvreemd, met dank aan zijn laptop en YouTube, zoals hij zelf grapte.
* The long and winding road to Pai, op een scooter. 98 km en 762 bochten (naar het schijnt) puur rijplezier.
In feite, zo gesteld waren er maar enkele dieptepunten. Meer bepaald onze duikervaringen. Duiken tot 18m is dan ook niet bepaald ondiep te noemen.
Het was een huwelijksreis om nooit te vergeten.
We kunnen dan ook niet wachten tot de eerste jubilee!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
