Queensland
Door: Tom en Dorien
Blijf op de hoogte en volg Tom Cleiren
12 December 2012 | Australië, Rockhampton
Australie is zo groot dat we na 2 weken rondrijden nog steeds in dezelfde zonovergoten staat Queensland zitten. Een stuk land met regenwoud, sugarcane, bananenplantages en mangobomen.
Wel fijn is dat alles hier heel goed georganiseerd is. Alle wegen zijn hier in goede staat, je komt dan ook elke dag wel ergens wegenwerken tegen en overal zijn er nette rustplaatsen. Meestal zijn daar tafels, BBQ's en openbare toiletten voorhanden.
Het enige nadeel van die goede organisatie zijn de vele strenge regeltjes in dit land. Als je wil gaan snorkelen moet je eerst 4 formulieren ondertekenen, fiets je zonder helm kunnen we je verzekeren dat je binnen 15min een boete aan je been hebt (gelukkig was in ons geval de agent heel schappelijk en hebben we ons er met wat Europese charme kunnen uitpraten), wil je wijn in een vatje kopen kan dat pas vanaf 16u enz...
Ook kunnen we niet zomaar overal in onze camper slapen, vaak moet je op een camping gaan staan en 20-30 dollar per nacht ophoesten om in je eigen wagen te mogen slapen. We proberen dit echter te omzeilen en zoeken ons een iets meer verscholen rest area, vaak samen met andere backpackende campers. Je vrijheid met zo'n auto is dus helaas toch beperkt.
De voorbije 2 nachten sliepen we op een grote katamaran. Met een groepje van een 20-tal backpackers trokken we in een soms wel woeste zee richting de Witsunday Islands. We sliepen 's nachts op het dek. De eerste avond kwam een dolfijn ons welterusten wensen en de dag erna onderweg naar Witehaven beach kwamen ook enkele grote schildpadden goeiedag zeggen. Met de (wederom) verplichte stingersuits aan snorkelden we in the great Barrier Reef en aaiden we enkele grote vissen. 's Avonds was er wat grappige animatie en na 3 dagen kenden we iedereen toch heel wat beter. Maar ondertussen zitten we al weer terug op de baan, richting het zuiden.
Momenteel rijden we op de baan tussen Mackay en Noosa Head. Oftewel honderden kilometers van absoluut niéts. Weien, velden, bossen en hier en daar een dorpje van 5 man en ne paardekop.
Plots echter zagen we na zonsondergang een rode gloed opduiken en voor we het wisten reden we letterlijk op 5 meter van een gigantische bosbrand. Best wel bangelijk. Tom is zo snel en veilig mogelijk naar een dorpje gereden, waar we wat info gingen inwinnen bij de locals. "Oh you're fine, love. Yesterday we had some fatalities, but tonight everything is just fine. You can drive along. The wind is in the good direction." Dat was zowat het nonchalante antwoord dat we kregen van een vrouw uit het dorp. We wilden echter niet verder naast die inferno rijden en vonden ons een rest area vlak naast de brandweer waar we nog wat naar die branden keken. Het leverde ons enkele
mooie foto's op. De geur moest je er die nacht wel bij nemen.
Hoe warmer het hier wordt, hoe meer mensen hun kerstversiering beginnen boven te halen. Flashy lichtjes in de tuin, grote opblaas kerstmannen en namaak naaldbomen met nepsneeuw incluis, wat voor ons toch wel heel vreemd aanvoelt momenteel.
Om er wat aan te wennen heeft Tom zichzelf ook maar een kerstmuts aangeschaft. (die hij meestal in combinatie met zijn zwemshort en teensletsen draagt)
Verder nog dit:
-Vegemite: een zoute bruine smeerpasta die wat naar een heel straffe bouillon smaakt en die alle Auzzies graag op hun toast smeren. Tom en ik vinden het maar een smerig goedje.
-Verkleden: Als er een feestje is vinden de Auzzies het heel leuk om zich te verkleden, ze zullen anderen ook gemakkelijk een verkleedkostuum aanmeten.
-Laid-Back: Alle Auzzies die wij al ontmoet hebben waren kei sympathieke, chille mensen die direct heel familiair en informeel met iedereen omgaan. Ze zijn ook super grappig in hun manier van vertellen en ze zijn echt heel sociaal. Ook zij vinden dat hun land "overregulated" is.
-Krokodillenvlees is een beetje taai en niet echt onze favoriet maar kangeroe is echt kei lekker (smaakt wat naar biefstuk) wel jammer dat je het niet overal zo makkelijk kan vinden.
-Duur: de gemiddelde Australier verdient iets van een 4000 dollar per maand. Bijgevolg is alles hier naar onze normen kei duur. Een vers brood kost bijvoorbeeld 4 dollar, een motelkamer voor 1 nacht in het allerbeste geval 65 dollar en op restaurant ga je niet onder de 70 dollar voor 2 personen. Voor ons is het dus budgetgewijs wel wat oppassen geblazen. Gelukkig zijn onze vluchten al allemaal betaald, we geraken dus zeker nog terug thuis ;)
Wel fijn is dat alles hier heel goed georganiseerd is. Alle wegen zijn hier in goede staat, je komt dan ook elke dag wel ergens wegenwerken tegen en overal zijn er nette rustplaatsen. Meestal zijn daar tafels, BBQ's en openbare toiletten voorhanden.
Het enige nadeel van die goede organisatie zijn de vele strenge regeltjes in dit land. Als je wil gaan snorkelen moet je eerst 4 formulieren ondertekenen, fiets je zonder helm kunnen we je verzekeren dat je binnen 15min een boete aan je been hebt (gelukkig was in ons geval de agent heel schappelijk en hebben we ons er met wat Europese charme kunnen uitpraten), wil je wijn in een vatje kopen kan dat pas vanaf 16u enz...
Ook kunnen we niet zomaar overal in onze camper slapen, vaak moet je op een camping gaan staan en 20-30 dollar per nacht ophoesten om in je eigen wagen te mogen slapen. We proberen dit echter te omzeilen en zoeken ons een iets meer verscholen rest area, vaak samen met andere backpackende campers. Je vrijheid met zo'n auto is dus helaas toch beperkt.
De voorbije 2 nachten sliepen we op een grote katamaran. Met een groepje van een 20-tal backpackers trokken we in een soms wel woeste zee richting de Witsunday Islands. We sliepen 's nachts op het dek. De eerste avond kwam een dolfijn ons welterusten wensen en de dag erna onderweg naar Witehaven beach kwamen ook enkele grote schildpadden goeiedag zeggen. Met de (wederom) verplichte stingersuits aan snorkelden we in the great Barrier Reef en aaiden we enkele grote vissen. 's Avonds was er wat grappige animatie en na 3 dagen kenden we iedereen toch heel wat beter. Maar ondertussen zitten we al weer terug op de baan, richting het zuiden.
Momenteel rijden we op de baan tussen Mackay en Noosa Head. Oftewel honderden kilometers van absoluut niéts. Weien, velden, bossen en hier en daar een dorpje van 5 man en ne paardekop.
Plots echter zagen we na zonsondergang een rode gloed opduiken en voor we het wisten reden we letterlijk op 5 meter van een gigantische bosbrand. Best wel bangelijk. Tom is zo snel en veilig mogelijk naar een dorpje gereden, waar we wat info gingen inwinnen bij de locals. "Oh you're fine, love. Yesterday we had some fatalities, but tonight everything is just fine. You can drive along. The wind is in the good direction." Dat was zowat het nonchalante antwoord dat we kregen van een vrouw uit het dorp. We wilden echter niet verder naast die inferno rijden en vonden ons een rest area vlak naast de brandweer waar we nog wat naar die branden keken. Het leverde ons enkele
mooie foto's op. De geur moest je er die nacht wel bij nemen.
Hoe warmer het hier wordt, hoe meer mensen hun kerstversiering beginnen boven te halen. Flashy lichtjes in de tuin, grote opblaas kerstmannen en namaak naaldbomen met nepsneeuw incluis, wat voor ons toch wel heel vreemd aanvoelt momenteel.
Om er wat aan te wennen heeft Tom zichzelf ook maar een kerstmuts aangeschaft. (die hij meestal in combinatie met zijn zwemshort en teensletsen draagt)
Verder nog dit:
-Vegemite: een zoute bruine smeerpasta die wat naar een heel straffe bouillon smaakt en die alle Auzzies graag op hun toast smeren. Tom en ik vinden het maar een smerig goedje.
-Verkleden: Als er een feestje is vinden de Auzzies het heel leuk om zich te verkleden, ze zullen anderen ook gemakkelijk een verkleedkostuum aanmeten.
-Laid-Back: Alle Auzzies die wij al ontmoet hebben waren kei sympathieke, chille mensen die direct heel familiair en informeel met iedereen omgaan. Ze zijn ook super grappig in hun manier van vertellen en ze zijn echt heel sociaal. Ook zij vinden dat hun land "overregulated" is.
-Krokodillenvlees is een beetje taai en niet echt onze favoriet maar kangeroe is echt kei lekker (smaakt wat naar biefstuk) wel jammer dat je het niet overal zo makkelijk kan vinden.
-Duur: de gemiddelde Australier verdient iets van een 4000 dollar per maand. Bijgevolg is alles hier naar onze normen kei duur. Een vers brood kost bijvoorbeeld 4 dollar, een motelkamer voor 1 nacht in het allerbeste geval 65 dollar en op restaurant ga je niet onder de 70 dollar voor 2 personen. Voor ons is het dus budgetgewijs wel wat oppassen geblazen. Gelukkig zijn onze vluchten al allemaal betaald, we geraken dus zeker nog terug thuis ;)
-
16 December 2012 - 13:07
Julien:
ai there ( mates)
Tof hé dat land Is dat echt zo duur geworden ? Raar , als mijn zus naar Belgie komt zegt zij dat het hier duur is .
Die Aussies zijn inderdaad keivriendelijk , soms wat onozel ook .En hebben absoluut geen cultuur.
Hebben jullie the greet Barrier volledig gedaan dan ? Mooooooi hé? Ik denk , zo uit mijn hoofd , dat jullie niet zo ver van Tangerine mounten zijn , kijk eens op jullie kaart , als het kan rij daar eens naartoe dan , is echt de moeite. Enfin , zie maar. Kerst en nieuwjaar bij 30 graden en zuipen op het strand daar , das maf.
Julie en ik gaan jullie nieuw neefje bezoeken nu .
salukes en nog veel plzier mates.
J&J -
25 December 2012 - 12:52
Barbé:
trippertjes, een toffe kerstperiode gewenst en goed vieren met oudjaar. Groeten aan den Barre! -
09 Januari 2013 - 23:08
Brigit Steenhaut:
He Tom en Dorien,
Fijn dat jullie het daar zo geweldig hebben. Ik zit hier momenteel in de trapstraat en heb Tom zijn resterende tukkoekjes met paprikasmaak ontdekt in zijn bakje. Het is dat ze er aan het uitkruipen zijn. Dus heb ik besloten van ze weg te gooien maar ik ga er wel een ander in de plaats leggen tegen dat je terugkomt.
Geniet er nog van, tot later.
brigit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
